Tu rzeczywiście trawa jest zawsze zielona... Dlaczego? Bo deszcz pada 330 dni w roku a czasem nawet częściej. Więc nie usycha i nie robi się żółta ponieważ wody ma pod dostatkiem :-)
Taka jest Irlandia zielona, mokra ale również bardzo malownicza i przyjazna.
Dlaczego tutaj się znalazłam? Przypadek, zrządzenie losu i...książka pt. "Jak znaleźć pracę w Irlandii", którą zachowam chyba na pamiątkę potomnym. Mój małżonek a ówczesny boyfriend zakupił ją w księgarni w Polsce i wymyślił, że pojedziemy zbierać truskawki w Irlandii (tak radził autor). Spakowaliśmy więc plecaki, zaopatrzyliśmy się w euraki (każdy po 200- wydawało nam się, że to prawie majątek) i wsiedliśmy w autokar. Trzy dni trwała nasza podróż z przygodami. W końcu wczesnym rankiem zawitaliśmy w Dublinie. Wprost z portu udaliśmy się na targ owocowo- warzywny (zgodnie ze wskazówkami autora książki), który do dziś znajduje się niemalże w centrum Dublina. No i zaczęliśmy dopytywać się o te plantacje truskawek, na których moglibyśmy natychmiast podjąć pracę. No nie ukrywam, że trochę byliśmy zszokowani minami niezmiernie zdziwionymi...Truskawki? Plantacje całe? W Irlandii? Nikt o czymś takim nie słyszał... Zastosowaliśmy plan B. Wyjechaliśmy poza Dublin szukać tych nieszczęsnych truskawek. Ale i Tam nikt nie słyszał o plantacjach. Powiedziałabym, że patrzono na nas jak na kosmitów. Co robić? Te nasze marne euraki, które wydawały się majątkiem topniały w zawrotnym tempie. Komórki się rozładowały bo tu kontakty jakieś śmieszne z trzema dziurkami. Pamiętam mojego ostatniego rozpaczliwego sms-a do siostry- w stylu: To mój ostatni sms. Bateria się kończy bo nie mam jak naładować. Trzymajcie kciuki...
W końcu jakiś dobry człowiek w hostelu pokazał nam jak przechytrzyć trzyotworowy kontakt za pomocą zwykłego długopisu... No i w końcu znaleźliśmy pracę. Fakt, że na tydzień, ale zawsze to coś. Farmer John potrzebował pomocy przy sprzedaży owiec. Oferował wikt i opierunek. Oczywiście my zupełnie nieświadomi podjęliśmy się tej pracy bez żadnego zastanowienia. Żeby Was nie zanudzać powiem, że owce to wcale nie mięciutkie, przytulne, bielutkie zwierzątka...oj co to to nie... Po tygodniu zmęczeni, przemoczeni (niestety cały tydzień bez przerwy lało) pachnący kozią kupą wróciliśmy do stolicy. Zaczęliśmy szukać czegoś innego niż truskawki. Łatwo nie było ale w końcu zaczęliśmy pracować. Między czasie znaleźliśmy jakieś lokum na dłużej niż hostelowy pokój. Oj dużo "przygód" nas jeszcze spotkało... Może kiedyś o tym opowiem.
Po roku zdecydowaliśmy, że zostaniemy tu na dłużej. I tak jesteśmy tu już 10 rok. Tutaj urodziła się nasza córka, tu jest moje miejsce na ziemi.
Dlaczego lubię Irlandię? Bo jest piękna, ma ciekawy folklor, poznałam tu wielu fajnych ludzi. Generalnie Irlandczycy są bardzo otwarci, przyjaźni i mili.
A tu kilka migawek z Irlandi.
Irlandia Północna. Most linowy Carrick-a-Rede.
Irlandia Północna. Giant's Causeway.
Irlandia Północna.
Republika Irlandii. Conemara.
Republika Irlandii. Poulnabrone Dolmen.
Republika Irlandii. Co Mayo. Święty Patryk- patron Irlandii z górą Croagh Patrick w tle.
Republika Irlandii. Forest Park. Boyle.
Republika Irlandii. Co Mayo. Głowa Św. Patryka.
Najbliższa okolica. Plaża w Portrane.
Plaża Velvet Strand. Portmarnock.
I jak tu nie kochać Irlandii???
A! I jeszcze kocham Irlandię za to:
i za to:
i za to też:
i za to:
aaaaa... i jeszcze to:
Jeśli ktoś nie oglądał to polecam dziś TVP 2 godz. 23:15. Ciepły film z fajną muzyką.
Życzę miłego popołudnia i wieczoru.
Pozdrawiam.
I moja przygoda z Irlandia rozpoczela sie 10 lat temu :-) tylko pobyty moje takie na raty bardziej byly :p Bardzo ciekawe byly wasze poczatki :-) ale nie zazdroszcze :-)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Mam wiele wspomnień związanych z tą piękną wyspą :-) Chętnie zagłębię się w " zieloną " lekturę... czekam... co dalej ... ?
OdpowiedzUsuńDziękuję za komentarz i zapraszam do czytania mojego bloga. Pozdrawiam cieplutko :-)
Usuń