Wakacyjny pamiętnik. Rodzina ach rodzina...

 Coroczne nasze wyprawy wiodą przez pół Europy. Bywamy, zwiedzamy, przemierzamy... Cieszy nas poznawanie nowych miejsc... Zachwycamy się krajobrazami... Jednakże wszystko to okazuje się mało ważne w świetle spotkania... z naszymi bliskimi, którzy tęsknią... za którymi my tęskinimy i z którymi mamy okazję raz w roku przez te kilkanaście dni spędzić cudowny czas. Rozmawiamy, biesiadujemy, jeździmy na wycieczki...Chociaż raz w roku mamy okazję być  naprawdę blisko. I to spotkanie z naszymi bliskimi jest celem naszej podróży, a zwiedzanie i zachwycanie się Rzymem czy Hallstattem {że o Berlinie nie wspomnę ;-)} jest tylko atrakcyjnym dodatkiem.
To prawda, że świat obecnie- dzięki dostępnym  mediom czy środkom transportu- stał się globalną wioską, że mam możliwość w każdej chwili zobaczyć moich rodziców czy siostrę poprzez Skype na przykład, zadzwonić czy przesłać sms-a, ale to nie to samo co być obok, chwycić za rękę czy przytulić się do mamy :-)... Tak... Mimo to, że dawno przestałam być małą dziewczynką lubię się do mamy przytulić. A co...na przytulanie nie ma limitu wiekowego :-)

Pierwszy etap naszego pobytu w Polsce spędziliśmy w Krapkowicach na Dolnym Śląsku  z rodziną Miśka. Grillowaliśmy spotykaliśmy się z Miśka kuzynami, których...jest trochę, a wszyscy niemalże w tym samym wieku (plus/minus 5 lat), biesiadowaliśmy, spędzaliśmy czas na działce i w ogrodzie, byliśmy na miejscowym basenie (szumnie nazwanym aquaparkiem), na plaży w Turawie pod Opolem i odbyliśmy krótki rejs po Odrze. A upały towarzyszyły nam iście afrykańskie :-)

Niewiele wiem o Krapkowicach. Nie ukrywam, że zanim poznałam Miśka nie miałam pojęcia, że takie miasteczko istnieje:-) W necie znalazłam informacje, iż historia miasta sięga XIII wieku. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od nazwiska Chrapek- dlatego też wcześniej nosiło nazwę Chrapkowice. Nazwa ewaluowała począwszy od Crapicz poprzez Crapkowitz i Krappitz by wreszcie pozostać przy Krapkowicach. Ze względu na położenie- zbiegające się zewsząd drogi oraz rzeka- Krapkowice były ważnym ośrodkiem handlowym. W starożytności przebiegał tędy szlak bursztynowy, łączący Cesarstwo Rzymskie z Morzem Bałtyckim.
W średniowieczu miasto otaczały mury obronne z czterema bramami. Istniał już również kościół i parafia. Prawa miejskie na prawie magdeburskim miasto uzyskało już w 1275r.z rąk księcia opolskiego Władysława.
Miasto kilkakrotnie zmieniało przynależność polityczną i administracyjną. Podlegało zwierzchnictwu czeskiemu, było pod władzą Habsburgów. W XVI wieku cesarz Ferdynand Habsburg oddał Krapkowice w dzierżawę Joachimowi Buchcie z Otmętu (obecnie dzielnica Krapkowic), a  potem sprzedał hrabiemu Hansowi Joachimowi Von Redern i to ród Redernów doprowadził do rozbudowy miasta.
Krapkowice leżąc nad Odrą wielokrotnie były i nadal są narażone na powodzie. Wielkie szkody miasto poniosło podczas wielkiej powodzi w 1997r.
Co jeszcze mogę napisać o Krapkowicach???....To rodzinne miasto Miśka i wiem, że lubi tu wracać ;-)

Nie posiadam w swoich zbiorach zdjęć przedstawiających Krapkowice i okolice, posłuże się więc kilkoma, które znalazłam w necie.

Rynek w Krapkowicach. Źródło tutaj klik

Fontanny na rynku w Krapkowicach. Źródło tutaj klik

Plaża w Turawie (to miejsce jest oddalone od Krapkowic około 50 km, ale odwiedziliśmy je również podczas pobytu w Krapkowicach). Źródło tutaj klik

Most na Odrze. Źródło tutaj klik

Rejs po Odrze. Źródło- moje własne, własnoręcznie wykonane ;-)

Mimo miło spędzonego czasu w Krapkowicach nie ukrywam, że nie mogłam się doczekać spotkania z moją rodzinką.
Przemierzyliśmy Polskę  600 km "po przekątnej" i już po... 12 godzinach jazdy (niestety w Polsce wschodniej autostrady, a nawet drogi szybkiego ruchu nie uraczysz ) znaleźliśmy się w moim mieście rodzinnym, którym jest Augustów (tak... tak..to ten  Augustów od" Beaty z Albatrosa" i "Augustowskich nocy).
I w końcu mogłam się do mamy przytulić ;-)

Czas w Augustowie spędzaliśmy błogo i leniwie. Chadzaliśmy na spacery nad Kanał Augustowski i nad jezioro Necko, kąpaliśmy się na plaży miejskiej (Maleństwo zachwycone oczywiście) i na basenie, byliśmy w kinie na "Planecie Małp" 3D (polecam), jeździliśmy na krótkie wycieczki i w odwiedziny do rodziny. Kiedy słońce już zachodziło i upał stawał się możliwy do zniesienia, wylegaliśmy na balkon i rozmawialiśmy...To lubię :-)

Czy byliście kiedykolwiek w Augustowie?
Nie przemawia przeze mnie lokalny patriotyzm lecz mówię z pełnym obiektywizmem: Augustów ładnym miastem jest :-) i powinniście je odwiedzić. Ja najbardziej lubię jesień w Augustowie, ale wiem, że Augustów jest najbardziej atrakcyjny latem właśnie.
W ciągu ostatnich 10 lat Augustów bardzo się zmienił, rozwinął, rozbudował, wyremontował. Niektórych miejsc wprost nie rozpoznaję...
I zdjęć miasta Augustowa również nie posiadam w swoich zbiorach :-( Jakoś nigdy nie było okazji...

Rynek Zygmunta Augusta. Źródło tutaj klik

Fontanna. Rynek Zygmunta Augusta. Źródło tutaj klik

 Augustów leży nad rzeką Nettą i otoczony jest 7 jeziorami. Największe z nich to Necko, Białe, Sajno, Studzieniczne. Przez Augustów przypływa również najkrótsza (wpisana do księgi rekordów Guinessa) rzeka świata- Klonownica. Przyznam się, że wiele razy przepływałam tą "rzeką" kajakiem z jeziora Białego do Necka i zawsze sądziłam, że to taki...łącznik między jeziorami ;-).

Najważniejszym zabytkiem jest niewątpliwie Kanał Augustowski wybudowany w XIXw., a łączący dorzecza Wisły i Niemna.

W XIII wieku  tereny dzisiejszego Augustowa zamieszkiwali Jaćwingowie, którzy w 1283r. zostali ostatecznie pokonani przez Krzyżaków. Po upadku Jaćwieży tereny te były zupełnie wyludnione i dopiero  od 1422r. zaczęła się ponowna kolonizacja.
Legenda mówi, że Augustów był miejscem schadzek Króla Zygmunta Augusta z Barbarą Radziwiłłóną i podobno, aby upamiętnić te wydarzenia, postanowił on założyć tu miasto.
Augustów został założony w 1555r., a prawa miejskie otrzymał dwa lata później.

Kolumna Zygmuna Augusta w Parku w centrum Augustowa. Źródło tutaj klik

Restauracja Albatros w której "podmiot liryczny" spotkał 7 dziewcząt w tym słynną Beatę (tyś jedyna). Źródło tutaj klik

A powyżej piosneczka o Beacie k woli przypomnienia ;-)

Podczas potopu szwedzkiego Augustów został spalony przez Tatarów.
W 1795r. miasto zajęli Prusacy, a w latach 1807 i 1812 wojska napoleońskie. Podobno sam Napoleon Bonaparte zaszczycił Augustów swoją obecnością i nawet spędził tu jedną noc w drodze do Rosji. Budynek, w którym nocował nadal istnieje i  jest najstarszym zachowanym budynkiem w mieście.
W okolicach Augustowa  toczyły się walki podczas powstań zarówno listopadowego jak i styczniowego.
W 1899r. w związku z budową koszar carskich Augustów uzyskał połączenie kolejowe. Z tego okresu pochodzi wciąż istniejący stylowy dworzec, który niestety z roku na rok niszczeje coraz bardziej. Wielka szkoda :-(

Dworzec kolejowy. Źródło tutaj klik

Duże zniszczenia w mieście spowodowały dwie wojny światowe. W 1945r. Armia Czerwona i NKWD wspólnie z UB przeprowadziły tzw. obławę augustowską w celu wyłapania żołnierzy podziemia.

Od 1993 r. miasto posiada status uzdrowiska.

Plaża miejska. Zdjęcie moje.

Łabędzie na jeziorze Białym.

Misiek na śludzie w Paniewie- kawałek kanału augustowskiegi. Oba zdjęcia były zrobione 8 lat temu (wygrzebane gdzieś z zapomnianych zakątków laptopa)

Aha...Zapomniałabym zupełnie. W tym roku Augustów wygrał plebiscyt  Milki na najmilsze miasto w Polsce :-). Czy jest najmilsze rzeczywiście?  Może warto sprawdzić :-).

Będąc w Augustowie wybraliśmy się również na wycieczkę po Białostoczczyźnie. Odwiedziliśmy miejscowość Kruszyniany- wieś tatarską, którą  Jan III Sobieski ofiarował tatarom, walczącym po stronie polskiej, w wojnie przeciwko Turkom. W Kruszynianach osiadło 45 rodzin tatarskich.
Aktualnie w miejscowości pozostała ich garstka. Jeden z nich to Pan Dżamil Gembicki, który jest przewodnikiem po meczecie w Kruszynianach. Jego opowieści przeplatanej legendami, dowcipami i interesującymi informacjami, dotyczącymi obyczajów i historii, słucha się z wielką przyjemnością. Więcej o Kruszynianach można znaleźć tutaj klik.

Drewniany meczet w Kruszynianach jest najstarszym meczetem tatarskim w Polsce i został zbudowany w XVIII wieku.

Meczet w Kruszynianach. Ujęcie z tej strony nie jest akurat zbyt efektowne, ale nie wiedzieć czemu tylko takie zrobiłam.

Wnętrze meczetu i Pan Dżamil snujący swoją ciekawą opowieść

Na dwóch zdjęciach powyżej cmentarz muzułmański (mizar) w Kruszynianach.

 Muszę jeszcze koniecznie wspomnieć o pysznym tatarskim obiadku (i nalewce firmowej ;-) jaki zaserwowano nam w Zajeździe na Końcu Świata w Kruszynianach. Polecam to miejsce ze względu na klimat w nim panujący i na pyszne jedzonko. Więcej o Zajeździe tutaj klik i tutaj klik.

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w urokliwym arboretum  w Kopnej Górze niedaleko Supraśla. Można tu odnaleźć około 500 gatunków i odmian drzew i krzewów.

Chwila odpoczynku na ławeczce w cieniu drzewa. Ha ha ha a to wcale nie ja głowę złożyłam na ramieniu męża mego ;-) Pozdrawiam Cię Sis :-*

...a tutaj ja tulę się z moją kochaną siostrzenicą :-*

Przed wejściem do arboretum znajduje się pomnik poświęcony Powstańcom Listopadowym. W 2010r. odkryto tu zbiorową mogiłę powstańców poległych w 1831r., przeprowadzono ich ekshumację i utworzono niewielkie mauzoleum.

Pomnik i mauzoleum Powstańców Listopadowych w Kopnej Górze

Monaster Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Supraślu.

Po drodze zatrzymaliśmy się jeszcze na chwilę przed Monasterem Najświętszej Marii Panny w Supraślu. Prawdę mówiąc mieliśmy w planie jego zwiedzenie, ale niestety w soboty udostępniany jest zwiedzającym tylko do 16:00- my dotarliśmy tam kilka minut po :-(. Pozostało tylko pstryknięcie fotki z zewnątrz...i w drogę.

Czas z naszymi rodzinami upłynął jak z bicza strzelił i nawet nie zauważyliśmy kiedy przyszła chwila pożegnania. I smutno się zrobiło... I płakaliśmy i się przytulaliśmy...I trudno było się rozstać.

Do zobaczenia za rok (na Skype w każdej chwili of course ;-).

Pozdrawiam.