Zatrzymane w czasie. Dzieciństwo.

Na wstępie pragnę serdecznie podziękować Wszystkim Wam Drodzy Czytelnicy. Kilka dni temu mój blog świętował dziesięciotysięczną odsłonę :-). To miłe, że ktoś chce czytać moje wynurzenia. Nie zraża mnie to, że jedynymi komentatorami moich postów są moja siostra tudzież szwagierka, a od czasu do czasu osoba niespokrewniona ;-) fakt, że zaglądacie tutaj, czytacie i jesteście ze mną  cieszy niezwykle. Dziękuję Wam bliscy, dalecy i nieznajomi :-) Dziękuję, że tu zaglądacie, bywacie, czytacie....Dziękuję...

A teraz o odległych czasach...Dzieciństwo... Dla mojego pokolenia to cudowne czasy, przeżyte co prawna w zgrzebnych, PRL-owskich  latach 70-tych i 80-tych, ale wspominane z łezką w oku, dla naszych rodziców to dramat wojny i smutnych, biednych lat powojennych, dla naszych dzieci to...nasze dzieci wypowiedzą się na ten temat za jakieś 20 lat ;-) Jedno jest pewne- patrząc na młode pokolenie widzimy jak bardzo świat się zmienił. Wydaje nam się, że nasze dzieciństwo było lepsze, barwniejsze, wymagające wielkiej kreatywności i wyobraźni niż komputerowy świat naszych dzieci. Czy na pewno? Czas pokaże i za parę lat nasze pociechy same wypowiedzą się w tej kwestii.

Dzieciństwo mojego Taty, urodzonego w 1934r. przypadło na lata wojny. Nie mam zdjęć z tego okresu. Pamiętam jedno, które mogło być zrobione tuż po wojnie, a  które dawno temu przewinęło się przez moje ręce. Zdjęcie było mocno sfatygowane, rzecz jasna w kolorze sepii, a przedstawiało mojego tatę i jego kolegę siedzących na górce (tata mówił, że to nie górka tylko taka piwnica, która prawdopodobnie do dziś znajduje się niedaleko domu, w którym spędziłam- podobnie z resztą jak Tata- dzieciństwo. W zimę zjeżdżaliśmy z niej na sankach ;-)
Niestety zdjęcie zaginęło prawdopodobnie, albo rozpadło ze starości :-(.
Zupełnie przypadkiem kilka miesięcy temu natknęłam się na FB na zdjęcie grupowe uczniów szkoły, do której mój Tata uczęszczał. Fotografia została zrobiona prawdopodobnie około 1950r.

Źródło tutaj klik

Tata to ten krótko ostrzyżony chłopak nad lewym ramieniem harcerza.
Tata niewiele mówi o swoim dzieciństwie. Garstka wspomnień z czasów okupacji. Nie są to miłe wspomnienia i niechętnie do nich wraca. Pamięta okupację i niemiecką i sowiecką. Pamięta transporty broni przewożone koleją i likwidację augustowskiego getta...i dramat własnej rodziny: aresztowanie ojca i jego pobyt w obozie koncentracyjnym, śmierć siostry i inne smutne historie, o których nie chciałabym tutaj wspominać, ponieważ nie wiem czy mój Tata by tego sobie życzył.

Moja Mama urodziła się w 1942r., więc wojny nie pamięta. Wychowała się na wsi w drewnianym domu, wybudowanym jeszcze przez jej dziadka. Dzisiaj ów dom stoi opustoszały, zaniedbany. Dawno minęły lata jego świetności.

Moja Mama w towarzystwie rodziców i braci.

 Zdjęcie powyżej zostało zrobione na początku lat 50-tych. Trudno uwierzyć, ale rodzice mojej Mamy byli wówczas jakieś 10 lat młodsi ode mnie. Myślę, że mieli 34 może 35 lat.

Moja Mama w wieku szkolnym.

Mama nie miała łatwego dzieciństwa- jak to na wsi- choć ma też wiele barwnych i miłych wspomnień. Od dziecka pomagała rodzicom w gospodarstwie, ale od początku czuła, że wieś nie jest dla niej.
Chciała się uczyć, co niestety kolidowało z planami jej rodziców :-(. A plan był taki, że miała wyjść za mąż i opuścić dom rodzinny.

Mama jako nastolatka.

W wieku 20 lat Mama poślubiła Tatę i...są razem już ponad 50 lat. Różnie w życiu bywało, ale uważam małżeństwo moich rodziców za udane i zawsze chciałam aby moje było podobne. Mimo ciężkich czasów i wszelkich przeciwności losu stworzyli dla mnie i mojej siostry cudowny, ciepły dom, w którym zawsze panowała miłość i wzajemne zrozumienie.
Moja siostra urodziła się 7 lat przede mną. Jej dzieciństwo przypadło na lata 60-te i 70-te.

To zdjęcie zostało zrobione prawdopodobnie w roku 1967 lub 1968 przed naszym domem. Pamiętam tego misia choć zdaję mi się, że za moich czasów nie miał jednej łapki :-) Pamiętam również tę zarośniętą dzikim winem werandę, choć została przebudowana kiedy byłam jeszcze całkiem mała i ten krzak po prawej, każdego lata obsypany białym pachnącym kwieciem.

A tutaj moja Siostra z kuzynem przed domem rodzinnym mojej Mamy na wsi.

Pamiętacie kościelne uroczystości? Odpusty, pierwsze komunie i... stragany pełne niebywałych cudów począwszy od home made obwarzanków nawleczonych na sznurku, poprzez home made lizaki na patykach z ostruganych z siarki zapałek, piłki na gumce wypełnione trocinami, trąbki i gwizdki, wiatraczki, plastikowe bransoletki i inne skarby, które można było spotkać tylko na odpuście tudzież innej uroczystości parafialnej właśnie ;-)

Na tym zdjęciu jesteśmy ja z siostrą i dwoma kuzynami przed rodzinnym domem mojej Mamy. Wydaje mi się, że okazją do spotkania w rodzinnym gronie była Pierwsza Komunia starszego kuzyna. My maluchy oczywiście zostaliśmy zaopatrzeni na odpustowych straganach w plastikowe trąbki, które wydawały okropny, lekko fałszujący i niebywale kaleczący uszy dźwięk :-). Moja siostra była wówczas czwartoklasistką czyli ja miałam 3 lub 4 lata. Ach ta suuuper mini ;-)

A tutaj ja podczas mojej Pierwszej Komunii. Sukienka była szyta na miarę. Rękawy i  dolna jej część były plisowane,a tej skomplikowanej czynności dokonywali rzemieślnicy posiadający specjalistyczny sprzęt. Plisowane spódniczki były wówczas niezwykle modne.

Rejsy statkiem po augustowskich jeziorach to obowiązkowy punkt programu podczas dnia dziecka. A nudziliśmy się podczas takiego, trwającego co najmniej 2 godziny rejsu, jak przysłowiowe mopsy.  Bywałam na takich zorganizowanych przez zakłady pracy moich rodziców.

Dumna choć rozczochrana uczennica klasy 3B czyli mama w wieku swojej córki. Maleństwo jest aktualnie trzecioklasistką :-)

Ta urocza osóbka powyżej to nikt inny tylko Misiek. Czyż na dolnym zdjęciu nie wygląda jak dziewczynka z lalką?
Takie lalki- plastikowe, zimne i sztywne- w latach 70-tych przywożono z ZSRR. W wielu domach taka lalka była ozdobą zasiadającą na wersalce. Kiedy się ją trzymało za rękę umiała chodzić kręcąc jednocześnie głową i mówiła "mama" kiedy się ją przechyliła najpierw w przód, a później w tył. Takie cudo...;-)

A to moje cudo...Maleństwo...Fanka Minecraft, Roblox, Animal Jam, a ostatnio również Sims. Dziecko internetu i xboxa. Z koleżankami umawia się w grze komputerowej a nie na podwórku pod śliwką jak my kiedyś.
Prócz tego mądre i rezolutne dziewczę, z którą łączy mnie niezwykle bliska więź (jak na razie).
Swoje dzieciństwo oceni za jakiś czas. Czy będzie je wspominać z tęsknotą i łezką w oku? Spytam ją za 20 lat :-)

Pozdrawiam.